Na terenie Gminy Radwanice znajdują się miejsca zachęcające do uprawiania różnych form wypoczynku i turystyki. Znajdziemy tu pomniki przyrody podlegające szczególnej ochronie prawne, a także zabytki z ciekawą historią w tle.
Park w Radwanicach - piękne i romantyczne miejsce zachęcające do korzystania z jego uroku.
Park powstał w I połowie XIX wieku, po zakończeniu budowy pałacu i folwarku dla rodziny Nowacków. Budynek poprzedzony był półkolistym gazonem i podjazdem. Teren obejmował część folwarczną wraz z ogrodem gospodarczym, a także część parkową. Kompozycję parku formowały rozległe polany obsadzone drzewami, wnętrza parkowe akcentowały natomiast pojedyncze drzewa. Wokół parku poprowadzona została gęsta sieć ścieżek, łączących się z obrzeżną drogą spacerową. Dzisiejszy park stanowi tylko fragment, który niegdyś przylegał do radwanickiego pałacu. Na miejscu dawnego pałacu obecnie znajduje się restauracja.
Powierzchnia parku obejmuje 5,4 hektara. W zasadniczej części wypełniają dęby szypułkowe z domieszką buków pospolitych, kasztanowców, brzóz brodawkowatych czy grabów. Dodatkowo wyróżnia się okazały platan klonolistny, sosna czarna czy żywotnik. Występujący bluszcz pospolity pokrył pięknie większość drzew w parku. Upiększają w zależności od pory roku zawilce czy polany kwiatowe. Na terenie parku występują dwa stawy, odwiedzane przez ptactwo. Mała architektura tj. amfiteatr, stylowe ławki i latarnie nadają charakteru parkowi. Znajduje się również plac zabaw i siłownia plenerowa. Wyjątkowy park ma znaczenie historyczne, dnia 6 maja 1980 roku został wpisany do rejestru zabytków (nr w rej. A/3307/557/L).
Wyjątkowe walory parku umilają czas w nim spędzony. Oderwij się od rzeczywistości i przyjdź z rodziną, na zabawę z dziećmi, z przyjaciółmi lub po prostu na spacer....
W tym pięknym miejscu, wśród bogatej przestrzeni na pewno odpoczniejsz i nabierzesz nowych sił.
Zatrzymaj się i odkrywaj Park w Radwanicach na nowo.
Regulamin korzystania z parku w Radwanicach
Rezerwat przyrody „Buczyna Jakubowska” położony jest w bezpośrednim sąsiedztwie wsi Jakubów. Został utworzony w 2001 r. na mocy Rozporządzenia Wojewody Dolnośląskiego i zajmuje obszar 19,28 ha.
Jest to rezerwat leśny typu fitocenotycznego. Celem ochrony rezerwatu jest zachowanie ze względów przyrodniczych, naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych unikalnych fragmentów starych lasów bukowych, zróżnicowanych lasów liściastych z szeregiem chronionych gatunków flory i fauny. Znajduje się tu stanowisko bluszczu pospolitego Hedera helix, rośliny objętej ochroną całkowitą.
Rezerwat obejmuje mocno urzeźbioną i sfałdowaną partię zachodniego zbocza wierzchowiny Wzgórz Dalkowskich poprzecinaną wąwozami. Położony jest na wysokości około 220 m n.p.m. W części środkowej występują źródliska, które stanowią atrakcję rezerwatu - źródło św. Jakuba i związana z nim legenda o uzdrawiającej mocy jego wody. Z sączących się na zboczach źródeł, powstają potoczki spływające w dolinę. Kilka z nich tworzy w obniżeniu naturalny śródleśny staw.
W rezerwacie na niewielkiej powierzchni występują bogate zbiorowiska roślinne, fragment lasu z buczyną oraz las grądowy z dębem, grabem i lipą z domieszką jesionu, jawora, olszy i brzozy o bogatej florze runa. Znajduje się wiele gatunków roślin, w tym: fiołek leśny, zawilec gajowy, bluszcz pospolity, konwalijka dwulistna, gwiazdnica pospolita, paproć-orlica, kokoryczka wielokwiatowa, piżmaczek wiosenny, kuklik zwisły, zawilec gajowy, przylaszczka pospolita i inne rośliny runa. Rezerwat jest także ostoją wielu gatunków ptaków: drozd śpiewak, gołąb siniak, zięba, świstunka leśna, kos, dzięcioł duży, szpak, kowalik, sikora modra, dzięcioł czarny i inne.
Nadleśnictwo Głogów w 2003 roku utworzyło na terenie rezerwatu ścieżkę edukacyjną o długości około 1,5 km, w celu podniesienia dydaktycznych walorów tego miejsca, która w ostatnim czasie została odnowiona. Teren przez który prowadzi jest, oprócz wartości przyrodniczych, wybitnie atrakcyjny krajobrazowo. Ścieżka zaczyna się w miejscu, gdzie kończy się dojazdowa droga żwirowa od szosy do źródła św. Jakuba (na tyłach kościoła). Znajduje się tam tablica z opisem rezerwatu i przebiegiem ścieżki. Panuje tu doskonały mikroklimat.
„Buczyna Jakubowska” jest piękna o każdej porze roku i zachwyca swym wyglądem.
Zapraszamy na spacer po wygodnej i zachwycającej ścieżce dydaktycznej rezerwatu Buczyny.
Dąb szczególnie wyróżnia się wśród drzew pomnikowych. Ze względu na długowieczność i okazałe rozmiary jakie osiąga. Sprawia majestatyczne wrażenie i dlatego odgrywa istotną rolę w symbolice i dawniej w kultach religijnych, gdzie uznawane były za święte. Na ziemiach polskich nazywane są „królewskimi”. Dąb jest symbolem siły, szlachetności i sławy.
Dnia 27 maja 1991 na mocy Rozporządzenia Wojewody Legnickiego nadano mu tytuł „pomnika przyrody". Ogłoszono konkurs w Szkole Podstawowej w Buczynie – „na najlepszą nazwę dębu”. Zwyciężczynią została uczennica Marta Łaszewicz.
W dniu 26 lutego 2010 r. Rada Gminy w Radwanicach podjęła uchwałę nr XXVII/131/10 w sprawie pomnika przyrody. Aktualizując dane „Buczka”, wpisując min. obwód, który wtedy wynosił 612 cm.
Dąb podlega ochronie aż do samoistnego, całkowitego rozpadu. Obowiązują zakazy właściwe dla pomnika, których naruszenie staje się wykroczeniem: zakaz niszczenia i uszkadzania oraz umieszczania tablic reklamowych.
Pomnik przyrody znajduję się w centralnym rejestrze form ochrony przyrody – http://crfop.gdos.gov.pl
Dąb szypułkowy jest potężnym drzewem, to gatunek typowy dla rodzaju dębów, obejmującego drzewa liściaste z rodziny bukowatych (Fagaceae). Liście o nieregularnej blaszce liściowej, odwrotnie jajowate, o bardzo krótkich (2-10 mm) ogonkach liściowych. Kora jest ciemna z głębokimi spękaniami. Kwiaty pojawiają się wraz z rozwojem liści. Owocami dębu są powszechnie znane orzechy, potocznie zwane żołędziami, osadzone pojedynczo w miseczkach na długich szypułach.
